9/28/08

Ουυυυυφ...

Καλη φάση.

Αλλά αυτά τα ολοήμερα και ολονυκτια πάρτι (όχι με ούζα χμμμ) έχουν αρχίσει να με καταβάλλουν.

Μάλλον λέω να αρχίσω να διαβάζω.

9/15/08

To Google μου είναι στα Ολλανδικά

...κι εγώ δε χαμπαριάζω γρυ - γρυ όμως λέμε - από ξένες γλώσσες σαν κι αυτές τις βάρβαρες. Και όταν μπαίνω να ψάξω υλικό για τη διπλωματική μου - α ναι ξεκίνησα, δε σας το είπα; - και βάζω λέξεις κλειδιά μου βγάζει πρώτα αποτελέσματα στα Ολλανδικά - heet, dank και τέτοια - και μετά σπάζομαι και λέω θα μάθω, αλλά από την άλλη που στο διάολο θα χρησιμέψουν;

Έγινε το φαί, πάω πάω.

9/1/08

Τελευταίες μέρες πριν τη μεγάλη έξοδο

Μμμμμμμ ναι ήρθε η ώρα.

Η ώρα να αφήσω σχεδόν τα πάντα - καλά όχι όλα βέβαια, γι αυτό και λέω σχεδόν και όχι τα πάντα - πίσω και να δω τι μπορώ να κάνω κάπου αλλού. Νομίζω ότι θα μου κάνει καλό να αφήσω για λίγο - τώρα βέβαια το "λίγο" μπορεί να προσδιοριστεί με διάφορους τρόπους, από μήνα έως μία ζωή, αλλά αυτό δεν το έχω αποφασίσει ακόμα - ότι με χαλάει, ότι με εκνευρίζει, ότι με ρίχνει. Να αφήσω πίσω τα ανούσια λόγια, τη γραφειοκρατία, τα ηλίθια πρωινάδικα, τον ακόμα πιο ηλίθιο κόσμο που συναντώ και ανέχομαι πολύ συχνά, τις δημόσιες υπηρεσίες, τα πανεπιστήμια που σου βγάζουν το λάδι, τα σπίτια - τρύπες, το κυκλοφοριακό, όταν δε βρίσκεις θέση για πάρκινγκ, τις μικροπρέπειες κάθε λογής, την κοροϊδία, την προπαγάνδα, τη χειραγώγηση - όχι δε βγάζω πολιτικό λόγο, απλά λέω αυτά που βλέπω - την απίστευτη ζέστη του καλοκαιριού, το χαλασμένο μου καζανάκι, τις ουρές στις τράπεζες, το δίκτυο μου που όλο πέφτει και δεν σηκώνεται, τα έργα - και καλά - του μετρό, το γάλα που κάνει 1.50 €, τις μπουζουκογκόμενες, τους τρεντάδες, τα λεωφορεία χωρίς κλιματισμό και πολλά άλλα που δεν θα αναφέρω.

Adios λοιπόν!