Vigil

Χμ όχι η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται για κάποιον κραυγαλέο και δήθεν τίτλο. Είναι απλά το κομμάτι που μόλις μπήκε, τη στιγμή αυτή που, μετά από αρκετό καιρό, βρήκα μία κάποια όρεξη και κουράγιο να γράψω κάποια μάλλον ανούσια λόγια, αφού τελευταία δεν έχω γενικά όρεξη.

Αυτή η εβδομάδα μάλλον δεν ξεκίνησε και πάρα πολύ καλά. Δηλαδή, εντάξει εκτός από το θέμα Υγεία, παράπονο δεν έχω, έγιναν απίθανα και συνταρακτικά γεγονότα όπως ας πούμε...χμ...(?) ερμ...ελα εδώ το είχα, μα το ξέρω το θυμόμουνα πριν, δε γίνεται να το ξέχασα! Ε για να το ξέχασα, μάλλον δεν ηταν και τόσο σημαντικό πια εν τέλει.

Έτσι λοιπόν. Άρρωστη. Όχι του θανατά, αλλά θυμάμαι αυτό το rotten feeling σήμερα το πρωί στη δουλειά και με πιάνει σύγκρυο. Να μου το θυμηθείτε, τα σκουπίδια φταίνε. Θα κόλλησα τίποτα περίεργο και προβλέπω σε καμιά βδομάδα να μου κάνετε κηδεία το άβαταρ, όπως σε έναν καμένο στο WoW. Σήμερα όταν ερχόμουνα, αλήθεια σας λέω, είδα έναν ποντικό μεγάλο σαν το κεφάλι του ψιλικατζή της γειτονιάς να τρέχει καταμεσής στο δρόμο. Ακόμα και οι ψιψινες της γειτονιας δεν τολμήσαν να πειράξουν αυτό το θηρίο.

Υπομονή λοιπόν. Ίωση είναι, θα περάσει. Επιστρέφω στο πάρα πολύ (yawn) ενδιαφέρον paper που έχω να διαβάσω (α ναι δε σας το είπα, ξεκίνησε το εξάμηνο, οπότε τον π***ο, πάλι να χάνομαι με βλέπω) γιατί ειναι περίπου 9 και έτσι όπως το πάω, πάλι στράφι θα πάει η εποικοδομητική βραδιά μου. Και θέλω να τελειώσω και τα Prison Break.