Σήμερα δε με σηκώνανε από το κρεβάτι μου ούτε με σφαίρες. Ήταν κι αυτός ο θεϊκός καλοκαιρινός - ημιχειμωνιάτικος καιρός με τον κρύο αέρα και όταν έχει τέτοιο καιρό (καλά όχι μόνο τότε, αλλά ειδικά τότε) θέλω να μένω σπίτι, να το παίζω άρρωστη και να κοιμάμαι. Αυτά όμως τα έκανα μικρή κι έτριβα το θερμόμετρο για να μην πάω σχολείο και πάντα έπιανε (έλεος πια αυτοί οι γονείς δεν καταλαβαίνουν τίποτα;), τώρα όμως είτε τα κάνω είτε όχι, δεν έχει πλάκα, άσε που μου έχει τελειώσει και η άδεια και δεν έχει πλάκα.
Τελικά έχουν άδικο όσοι λένε ότι όσο πιο πολύ κοιμάσαι τόσο πιο πολύ νυστάζεις. Εμένα ποτέ δεν με έπιανε έτσι. Κοιμόμουν κάπου 13 ώρες την ημέρα (αχ, τι ευτυχισμένη εποχή) και μετά θυμόμουν να σηκωθώ την ώρα του μεσημεριανού και ήμουν μία χαρούλα. Από τότε που έσπασε αυτό το υπέροχο πρόγραμμα και ξεκίνησα να πηγαίνω σχολείο (ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της ανθρωπότητας στις ευαίσθητες παιδικές ψυχές ever) όλα αναποδογύρισαν. Και από τότε νυστάζω κάθε μέρα.
Τέλοσπαντων. Πάω να κατεβάσω - επιτέλους - τον καινούριο Firefox. Τι καινούριος δηλαδή, απολίθωμα έχει γίνει και αυτός, αλλά τι να κάνω, ας όψεται η εξεταστική και η Altec.
Τελικά έχουν άδικο όσοι λένε ότι όσο πιο πολύ κοιμάσαι τόσο πιο πολύ νυστάζεις. Εμένα ποτέ δεν με έπιανε έτσι. Κοιμόμουν κάπου 13 ώρες την ημέρα (αχ, τι ευτυχισμένη εποχή) και μετά θυμόμουν να σηκωθώ την ώρα του μεσημεριανού και ήμουν μία χαρούλα. Από τότε που έσπασε αυτό το υπέροχο πρόγραμμα και ξεκίνησα να πηγαίνω σχολείο (ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της ανθρωπότητας στις ευαίσθητες παιδικές ψυχές ever) όλα αναποδογύρισαν. Και από τότε νυστάζω κάθε μέρα.
Τέλοσπαντων. Πάω να κατεβάσω - επιτέλους - τον καινούριο Firefox. Τι καινούριος δηλαδή, απολίθωμα έχει γίνει και αυτός, αλλά τι να κάνω, ας όψεται η εξεταστική και η Altec.
1 comment:
Ωραίο blog, ωραία χρώματα & σχέδια.
Μεγειά!
:)
Post a Comment