Νέο Ποστ

Η αλήθεια είναι ότι το προηγούμενο ποστ μου δεν ήταν το κανονικό. Δοκιμαστικό ήταν για να δω ποια είναι επιτέλους αυτή η φιλοσοφία των bulk blogs (αυτός είναι δικός μου ορισμός, μην ψάξετε να το βρείτε σε κάποιο λεξικό τεχνικών όρων), των ιστολογίων δηλαδή που βρίσκονται μεταξύ πολλών ιστολογίων και τα βλέπει πολύς κόσμος, σου κάνει σχόλια, του κάνεις, σε βρίζει, τον βρίζεις, σε στηρίζει, τον στηρίζεις κ.ο.κ.

Η αλήθεια είναι επίσης πως χρόνια κρατούσα παραδοσιακό ημερολόγιο, πρώτα στο χαρτί κι έπειτα σε τοπικό site (το google blogger το είχα ακούσει και παλιότερα, αλλά επειδή είχα βολευτεί όπως ήμουν αποφάσισα να μην το δώσω και μεγάλη σημασία), οπότε και όταν έκανα λογαριασμό εδώ κατά τον Αύγουστο, τον άφησα να κείτεται για πολύ πολύ καιρό, πριν τον πιάσω τώρα, μετά από προτροπή φίλων και γνωστών...Ίσως να μην έχουν και άδικο. Θα δείξει.

Λοιπόν, εφόσον μπαίνω με δειλά βήματα στην κοινωνία των πολλών, ας πω κάποια πράγματα για εμένα.

Γεια. Με λένε Πόπη, είμαι - πλέον - εικοσιτεσσάρων ετών, μένω στην πανέμορφη Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης, δουλεύω σε εταιρία πληροφορικής και ταυτόχρονα κάνω μεταπτυχιακό στο Αριστοτέλειο. Τώρα το τελευταίο είναι μία πονεμένη - τελείως όμως πονεμένη - ιστορία, θα αναλυθεί κάποια άλλη φορά, έχει πολύ ζουμί. Μου αρέσουν τα ταξίδια, ακόμα κι αν δεν έχω χρόνο ή χρήμα να τα κάνω, η μουσική είναι ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου - πέρισυ για να δω live τους Nine Inch Nails *love love love* ξεσπιτώθηκα και πήγα μέχρι Σκωτία για ένα live - λατρέυω τα βράδια με φίλους σε μπυραρίες και ροκάδικα, λατρέυω την τέχνη σε κάθε της μορφή, ακόμα και πρώιμη και μη συμβατική, είμαι TV Series Junkie - μία φορά έκατσα και είδα 2 DVD Prison Break χωρίς καμία διακοπή, και το ίδιο έκανα μετά από μία βδομάδα με τους Heroes - και τρελαίνομαι να πειράζω τον Τόλη από τη δουλειά, γιατί είναι πολύ ψάρι και άμα τον πειράζεις κάνει show.

Αυτά τα λίγα λοιπόν. Σας αφήνω και επιστρέφω στη δουλειά.