Γιου αρ μπιουτιφουλ, άι λοβ γιου

(Thanks to Pro-pain Bill, originally post at http://www.nooz.gr/page.ashx?pid=9&aid=310353&cid=191)

Οι γυναίκες γίνονται ομορφότερες με το πέρασμα του χρόνου


Οι άνδρες ή οι γυναίκες άραγε θα πρέπει να αισθανθούν περισσότερη ικανοποίηση με το εύρημα μιας νέας επιστημονικής έρευνας, ότι η εξέλιξη και ο ανταγωνισμός ωθεί τις γυναίκες να γίνονται ολοένα και πιο όμορφες, ενώ οι άνδρες παραμένουν αισθητικά λίγο-πολύ στο επίπεδο της εποχής...των σπηλαίων;

Mε το πέρασμα των γενιών, σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι γυναίκες γίνονται σταθερά όλο και πιο ωραίες, στο πλαίσιο μιας "κούρας ομορφιάς" που αδιάκοπα λαμβάνει χώρα στο γυναικείο φύλο διεθνώς. Έτσι, διαχρονικά, η "ψαλίδα" ομορφιάς ανάμεσα σε γυναίκες και άνδρες συνεχώς μεγαλώνει, καθώς η μέση γυναίκα ομορφαίνει περισσότερο από τον μέσο άνδρα.

Η έρευνα, που έγινε από Φιλανδούς ερευνητές, υπό τον Μάρκους Γιοκέλα του πανεπιστημίου του Ελσίνκι, σύμφωνα με το βρετανικό Τύπο, διαπίστωσε ότι οι όμορφες γυναίκες έχουν 16% περισσότερα παιδιά κατά μέσο όρο σε σχέση με τις πιο...κοινότοπες γυναίκες, ενώ τα πιο πολλά παιδιά αυτών των ομορφότερων γυναικών είναι κορίτσια. Οι κόρες αυτές, όταν μεγαλώσουν, τείνουν να γίνονται επίσης ελκυστικές και έτσι να διαιωνίζουν -και σταδιακά να βελτιώνουν- το πρότυπο της ομορφιάς.

Τα πορίσματα αυτά ταιριάζουν με τα συμπεράσματα πρόσφατης έρευνας του Σατόσι Καναζάβα, εξελικτικού ψυχολόγου της Σχολής Οικονομικών του Λονδίνου, ο οποίος βρήκε ότι οι όμορφοι γονείς είναι πιθανότερο να κάνουν κόρες παρά αγόρια. Όπως εκτιμά, πρόκειται για μια εξελικτική στρατηγική που αθόρυβα έχει προγραμματιστεί πλέον μέσα στο ανθρώπινο DNA.

Οι πιο ελκυστικοί γονείς είναι 26% λιγότερο πιθανό να αποκτήσουν αγόρι. Όταν μάλιστα πρόκειται για το πρώτο παιδί, οι πιο όμορφοι γονείς είναι κατά 36% πιθανότερο να αποκτήσουν κορίτσι. Οι λιγότερο όμορφοι άνδρες έχουν κατά μέσο όρο 13% λιγότερα παιδιά σε σχέση με τους υπόλοιπους.

Σύμφωνα με τον Κιναζάβα, "η φυσική ομορφιά είναι ένα άκρως κληρονομήσιμο χαρακτηριστικό, που αυξάνει δυσανάλογα την αναπαραγωγική επιτυχία των κοριτσιών σε σχέση με των αγοριών". "Αν οι πιο ελκυστικοί γονείς έχουν πιο πολλές κόρες και αν η φυσική ομορφιά είναι κληρονομήσιμη, τότε λογικά προκύπτει ότι η μέση γυναίκα, με το πέρασμα πολλών γενιών, διαδοχικά γίνεται πιο ελκυστική σε σχέση με τον άνδρα", πρόσθεσε.

Στους άνδρες, αντίθετα, από εξελικτική άποψη, η ομορφιά δεν φαίνεται να έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία, με συνέπεια στο πέρασμα του χρόνου δεν έχουν αισθανθεί πραγματική βιολογική πίεση να γίνουν πιο όμορφοι. Οι ψυχολόγοι και οι βιολόγοι συμφωνούν ότι οι γυναίκες δίνουν μικρότερη σημασία στην ομορφιά ενός άνδρα και μεγαλύτερη στην ικανότητά του να φροντίσει εκείνες και τα παιδιά τους, στη διάρκεια της εγκυμοσύνης και μετά. Αυτό εξηγεί γιατί η κύρια πίεση που αισθάνονται οι άνδρες, είναι να είναι πετυχημένοι στην κοινωνία.

Σύμφωνα εξάλλου με τις μελέτες αυτές, και τα δύο φύλα συμφωνούν πως οι γυναίκες είναι αισθητικά πιο ωραίες από τους άνδρες. Εν κατακλείδι, οι έρευνες επιβεβαιώνουν την κοινή αντίληψη ότι "η ομορφιά βρίσκεται στα γονίδια".

Κινδυνολογία, Πανικολογία, Γουρουνολογία

Διάβασα τις προάλλες στιν Καθημερινή:

Το πρώτο σοβαρό κρούσμα της νέας γρίπης ανακοινώθηκε χθες στη χώρα μας, εκτινάσσοντας τον δείκτη εγρήγορσης και ανησυχίας πολιτών και αρχών. Πρόκειται για έναν 33χρονο άνδρα που έως αργά χθες το βράδυ νοσηλευόταν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας νοσοκομείου της νησιωτικής χώρας με πνευμονία. Είναιο πρώτος ασθενής της νέας γρίπης στη χώρα μας που χρήζει φροντίδας σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και, σύμφωνα με πληροφορίες, ανήκει στις ομάδες υψηλού κινδύνου. Εν τω μεταξύ, ανοιχτό άφησε χθες ο υπουργός Παιδείας κ. Αρης Σπηλιωτόπουλος το ενδεχόμενο να απαιτηθεί και κλείσιμο των σχολείων για προστασία των μαθητών.

Κινδυνολογία; Πανικολογία; Η γρίπη Α είναι πράγματι κάτι για το οποίο θα πρέπει να ανησυχούμε (ίσως παραπάνω από όσο θα έπρεπε), ή είναι απλά μία ακόμα υστερία των Media;

Ύστερα έπεσε στα χέρια μου ένα κείμενο, το οποίο μάλλον θα έδινε απάντηση με πολλά ερωτήματα, παρ' όλα αυτά εξακολουθώ να έχω τις επιφυλάξεις μου. Κατά πόσο ισχύει το γεγονός ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει πανδημία, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, παρά το μόνο που θα πρέπει να μας απασχολεί είναι το γεγονός ότι ο μοναδικός σκοπός της άκρατης συνωμοσιολογίας είναι η αποφορά κέρδους;

Κάθε χρόνο παγκοσμίως πεθαίνουν δύο εκατομμύρια άνθρωποι από μαλάρια, κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποφευχθεί με μια κουνουπιέρα.
Οι δημοσιογράφοι δεν λένε τίποτα γι’αυτό.

Κάθε χρόνο παγκοσμίως πεθαίνουν δύο εκατομμύρια παιδιά από διάρροια, κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποφευχθεί με ένα σιρόπι των 25 σέντς.
Και οι δημοσιογράφοι δεν λένε τίποτα γι’ αυτό.

Ιλαρά, πνευμονία, ασθένειες θεραπεύσιμες με φτηνά εμβόλια είναι υπεύθυνες για το θάνατο δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως κάθε χρόνο.
Και οι δημοσιογράφοι δεν λένε τίποτα.

Είναι κάποια χρόνια που εμφανίστηκε η γνωστή πια γρίπη των πουλερικών.

Παγκοσμίως οι δημοσιογράφοι μας πλημμύρισαν με πληροφορίες, πανικό, σήματα κινδύνου.

Επιδημία, η πιο επικίνδυνη απ’ όλες, μια πανδημία!!!

Μιλάγανε μόνο για την τρομακτική αυτή ασθένεια των πουλερικών.

Και βέβαια, η γρίπη των πουλερικών προκάλεσε το θάνατο μόλις 250 ατόμων παγκοσμίως. 250 θάνατοι σε 10 χρόνια, δηλαδή αναλογικά 25 θάνατοι το χρόνο.

Η κοινή γρίπη σκοτώνει μισό εκατομμύριο ανθρώπων το χρόνο παγκοσμίως.

Μισό εκατομμύριο έναντι 25.

Για ένα λεπτό. Τότε γιατί τόση φασαρία με τη γρίπη των πουλερικών;

Γιατί πίσω από αυτά τα κοτόπουλα υπήρχε ένας «κόκορας», ένας κόκορας με μεγάλο λειρί.

Η διεθνής φαρμακευτική Roche με το πασίγνωστο Tamiflú της πούλησε εκατομμύρια δόσεων στις Ασιατικές χώρες.

Ακόμα και αν το Tamiflú έχει αμφίβολη αποτελεσματικότητα, η Βρετανική Κυβέρνηση αγόρασε 14 εκατομμύρια δόσεις για την πρόληψη του πληθυσμού της.

Με την γρίπη των πτηνών, η Roche και η Relenza, οι δύο μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες που προμηθεύουν την αγορά με αντιγριππικά, κέρδισαν χιλιάδες εκατομμύρια δολάρια.

Πρώτα με τα πουλερικά και τώρα με τα χοιρινά.

Ναι, τώρα ξεκίνησε η ψύχωση της γρίπης των χοίρων. Και όλοι οι δημοσιογράφοι του κόσμου μιλάνε μόνο γι’αυτό.

Πια δεν λένε τίποτα για την οικονομική κρίση ούτε τους βασανισμένους στο Guantánamo.

Μόνο για τη γρίπη των χοίρων.

Και διερωτώμαι: αν πίσω από τα πτηνά υπήρχε ένας «κόκορας», πίσω από τα γουρουνάκια να μην υπάρχει ένα «μεγάλο γουρούνι»;

Ας δούμε τι λέει ένας υπεύθυνος των εργαστηρίων της Roche.
ROCHE: Εμάς μας απασχολεί πολύ αυτή η πανδημία, τόσος πόνος, γι’ αυτό δίνουμε στην αγορά το θαυματουργό Tamiflú.

- Και πόσο πωλείται το «θαυματουργό» Tamiflú;

- Λοιπόν, είναι 50 δολάρια το κουτί.

- 50 δολάρια το κουτί με τις κάψουλες;

- Πρέπει να καταλάβετε κυρία ότι τα θαύματα πληρώνονται ακριβά.

- Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι αυτές οι εταιρείες βγάζουν μεγάλα κέρδη από τον δικό μας πόνο.

Η εταιρεία Gilead Sciences της Β. Αμερικής έχει την πατέντα του Tamiflú.
Ο κύριος μέτοχος αυτής της εταιρείας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία προσωπικότητα της αριστερής πολιτικής, τον Donald Rumsfeld, γραμματέα αμύνης του George Bush, υπεύθυνο για τον πόλεμο κατά του Ιράκ.

Οι μέτοχοι των φαρμακευτικών Roche και Relenza τρίβουν τα χέρια τους, είναι ευτυχείς με τις πωλήσεις τους, που για άλλη μια φορά φέρουν εκατομμύρια, του αμφίβολου Tamiflú. Η πραγματική πανδημία είναι η απληστία, τα τεράστια κέρδη αυτών των ιδιοτελών της υγείας.

Δεν αρνούμαστε τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης που λαμβάνει η κάθε χώρα.

Αλλά αν η γρίπη των χοιρινών είναι μια φοβερή πανδημία απ’ ό,τι λένε τα μέσα ενημέρωσης, εάν τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας τον απασχολεί τόσο πολύ αυτή η ασθένεια, γιατί δεν τη δηλώνει ως παγκόσμιο πρόβλημα της δημόσιας υγείας και να δώσει εντολή να παρασκευασθούν γενικά φάρμακα για την αντιμετώπισή της; Να απορρίψει τις πατέντες της Roche και της Relenza και να κάνει διανομή δωρεάν γενικών φαρμάκων σε όλες τις χώρες και ειδικά στις πιο φτωχές. Αυτή θα ήταν η καλύτερη λύση.

Ωραία όλα αυτά. Και ο καθείς θα συμφωνήσει με τη γενική ιδέα ότι κανονικά έτσι θα έπρεπε να γίνει, ότι τον πρώτο λόγο θα έπρεπε να έχουν οι άμεσα επηρρεαζόμενοι και ότι η πρόληψη και η θεραπεία είναι ένα θέμα απλό το οποίο το έχουν μετατρέψει σε κάτι υπερβολικά περίπλοκο.

Ξεχνάμε όμως ότι - δυστυχώς - κάποια πράγματα είναι εκ φύσεως όντως υπερβολικά περίπλοκα. Ξεχνάμε ότι η παρασκευή και διανομή των φαρμάκων - και όχι μόνο - έχει πάψει να είναι πλέον θέμα ανθρωπιστικό και έχει μετατραπεί σε πολιτική και τίποτε άλλο. Ναι, δε λέω, μπορεί να έχει ανακαλυφθεί η θεραπεία του καρκίνου, το εμβόλιο κατά του AIDS, αλλά εάν όπως υποστηρίζει ο άγνωστος συγγραφέας γινόταν ελεύθερη διανομή των φαρμάκων τότε οι λεπτές ισορροπίες που στηρίζουν το σύστημα (μιλάω γενικά για το σύστημα, όχι μόνο για το σύστημα υγείας) θα ταλαντεύονταν επικίνδυνα. Πολύ επικίνδυνα. Το σύστημα θα ήταν unsustainable, εφόσον τα κύρια κέρδη του, τα οποία προέρχονται κυρίως από δαπανηρές και όχι μόνο θεραπείες των ανίατων νοσών, θα μειώνονταν στο ελάχιστο. Η κατάρρευσή του θα σήμαινε κατάρρευση του συστήματος υγείας - ακόμα κι ένα απλό εμβόλιο για την ανεμοβλογιά θα κόστιζε εκατομμύρια.

Οι κολοσιαίες φαρμακευτικές εταιρίες είναι εταιρίες πολιτικής και όχι γενικού συμφέροντος. Για να επιβιώσουν χρειάζονται πελάτες. Και όσο πιο πολλοί οι πελάτες, τόσο το καλύτερο. Μπορεί να μην υφίσταται καν η γρίπη των Χοίρων, μπορεί η γρίπη των πουλερικών να ήταν μία ουτοπία. Εφόσον όμως η κινδυνολογία έχει αποτελέσματα στην τσέπη μας, δεν μας πειράζει.

Η αλλαγή στο Lifestyle

(Thanks to Pro-Pain Bill)

"Είναι αλήθεια... κυκλοφόρησε σουτιέν για άντρες! Στη Μ.Βρετανία (γιατί άραγε?) έγινε μόδα το αντρικό σουτιέν μέσα στον επαγγελματικό χώρο. Πρόκειται για ένα ειδικό σουτιέν που φορούν πολλοί Βρετανοί πωλητές και υπάλληλοι γραφείου για να αποβάλλουν, όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται, το στρές και να ηρεμούν!

Αυτό το νέο αντρικό εσώρουχο, έχει μηδέν μέγεθος και κοστίζει μόλις 24 ευρώ. Το αντρικό σουτιενάκι, διατίθεται σε τρία χρώματα, για να καλύψει και τον πιο απαιτητικό... Σε λευκό για όλους τους τύπους, μαύρο για τους πιο δυναμικούς και αυτούς που ξέρουν πραγματικά τι θέλουν από τη ζωή, ενώ για τους πιο ευαίσθητους, υπάρχει και η επιλογή του ροζ... "

Πηγή: http://www.nooz.gr/page.ashx?pid=9&aid=308539&cid=191


(Επισης μπορεί να πηγαίνει πακετάκι και με τάγκα)

Six Degrees of Separation

Στην ταινία του 1993, Six Degrees of Separation του John Guare, η Ouisa, η οποία είναι και η πρωταγωνίστρια, ακούγεται να λέει:

I read somewhere that everybody on this planet is separated by only six other people. Six degrees of separation between us and everyone else on this planet. The President of the United States, a gondolier in Venice, just fill in the names. I find it A) extremely comforting that we're so close, and B) like Chinese water torture that we're so close because you have to find the right six people to make the right connection... I am bound to everyone on this planet by a trail of six people. How every person is a door, opening up into other worlds.

Όταν πριν από δύο περίπου χρόνια αποφάσισα να ασχοληθώ με το φαινόμενο της κοινωνικής δικτύωσης (καμιά φορά είναι η αλήθεια καταριέμαι την ώρα και τη στιγμή, αλλά τώρα είναι πολύ αργά), είχα ακούσει κάτι ξώφαλτσο για τη θεωρία του six degrees, τη γενική ιδέα, πιο πολύ κάτι αόριστο, αλλά ποτέ δεν είχα αξιωθεί να κάτσω και να ψάξω τι ακριβώς είναι και πως διάολο μπορώ εγώ να συνδέομαι με τον Obama ή με τον Osama μέσω μόνο μίας αλυσίδας έξι ατόμων. Μόνο έξι άτομα με χωρίζουν από εσένα και από κάθε άλλον εσένα σε ολόκληρο τον κόσμο.

Και όχι το Six Degrees ουδέποτε ξεκίνησε σαν πείραμα μέσω του Facebook. Η θεωρία υφίσταται από τις αρχές του 1990, αλλά πήρε διαστάσεις ανεξέλεγκτες κι έγινε παιχνίδι, πείραμα, τρέλα αφού έκανε την μεγάλη είσοδο στη ζωή μας ο παγκόσμιος ιστός και περαιτέρω τα κοινωνικά δίκτυα μέσω του παγκόσμιου ιστού.

Εχθές έβλεπα για δεύτερη φορά ένα τρομερά ενδιαφέρον documentary βασισμένο στο six degrees και στη network theory και πώς αυτες οι αρχές ορίζουν την οργάνωση και τη λειτουργία όλων των ειδών των δικτύων που ελέγχουν το πώς κινείται η σημερινή κοινωνία. Όλο μας το είναι και ότι έχουμε μάθει από παιδιά, βασίζεται τελικά στα μαθηματικά. Όλη μας η ζωή κινείται γύρω από τη λογική, από εξισώσεις, αριθμούς και ολοκληρώματα. Ακόμα και το οτι αισθανόμαστε, το ότι αναπνέουμε είναι αποτέλεσμα μίας περίπλοκης διαδικασίας συγχρονισμού των νευρώνων του εγκεφάλου, νευρώνες οι οποίοι αποτελούν με τη σειρά τους ένα άλλου τύπου κοινωνικό δίκτυο.

Παρακάτω παραθέτω τα links για το documentary. Θεωρώ πως δεν είμαι - ακόμα - το κατάλληλο άτομο για να το αναλύσω, παρά αφήνω όποιον καμμένο θέλει να ανακαλύψει ποια έξι άτομα τον χωρίζουν από την Angeline Jolie, ή πώς ο καρκίνος θεραπεύτηκε μέσω του Kevin Bacon.

Υ.Γ. To documentary δυστυχώς δεν είναι ολοκληρωμένο - χωρίζεται σε 5 κομμάτια και λείπει το 6ο - το ψάχνω να το βρω ολόκληρο, όταν το βρω θα το ποστάρω.

Παλιές καλές εποχές...

Μετά από μήνες απουσίας (και ναι το ομολογώ είμαι παρτάκιας blogger, δεν πολυμπαίνω, δεν πολυγράφω, αντίθετα μου αρέσει να διαβάζω instead), υπέπεσε στην αντίληψή μου ένα chain mail διαφορετικό από τα άλλα, το οποίο αν και στην αρχή μου φάνηκε αστείο, εν τέλει μου έδωσε απαντήσεις σε καποιες απορίες μου και κυρίως στην εκνευριστική αντίληψης της γενιάς των γονιών μας και των παππούδων μας, οι οποίοι ντε και καλά προσπαθούν να μας πείσουν ότι "όλα τότε ήταν καλύτερα..."

Και τι εννοώ:

Θα έχετε ακούσει πολλές φορές τη φράση "παλιές καλές μέρες","παλιές καλές εποχές", "παλιός καλός καιρός" ή, αγγλιστί,"the good old days". Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί η εποχή τωνπαππούδων μας ήταν καλύτερη από τη δική μας; Έχετε αναρωτηθείγιατί οι παππούδες μας ήταν πιο ευτυχισμένοι από 'μας; Και μη μου πείτε επειδή τότε οι ρυθμοί της ζωής ήταν πιο χαλαροί ενώ σήμερα μπλα μπλα μπλα. Αυτά είναι μαλακίες. Και τότε οι άνθρωποι είχαν τα καθημερινά τους προβλήματα και υπέφεραν από αρρώστιες και κεράτωναν ο ένας τον άλλον. Δείτε λοιπόν παρακάτω τον αληθινό λόγο για τον οποίο οι παλιές εποχές ήταν καλύτερες απ' τη σημερινή και γιατί οι παππούδες μας ήταν πιο ευτυχισμένοι από 'μας...

Ηρωίνη της Bayer. Από το 1890 μέχρι το 1910 η ηρωίνη πουλιόταν σαν μη εθιστικό υποκατάστατο της μορφίνης. Επίσης δινόταν στα παιδιά που υπέφεραν από έντονο βήχα.

Η Metcalf ήταν μια από τις πολλές εταιρίες που κυκλοφορούσαν στην αγορά κρασί που περιείχε coca. Όλοι έλεγαν ότι το κρασί αυτό σε έκανε να αισθάνεσαι ευτυχισμένος και ότι ήταν και πρώτης τάξεως φάρμακο για πολλές ασθένειες.

Το κρασί Mariani (1875) ήταν το πιο διάσημο κρασί με coca εκείνης της εποχής. Ο πάπας Λέων ο 13ος κουβαλούσε πάντα ένα μπουκάλι μαζί του. Του άρεσε τόσο πολύ, που είχε βραβεύσει τον παραγωγό του Angelo Mariani με το χρυσόμετάλλιο του Βατικανού (τα "τσουζε" ο Λεωνιδάκος).

Ποτό με κρασί κόκας από την Maltine Manufacturing Company of New York. Συνιστούσαν ένα ποτήρι με ή μετά το φαγητό για τους ενήλικες και μισό ποτήρι για τα παιδιά.

Η C.F. Boehringer & Soehne (Mannheim, Germany) ήταν παγκοσμίως η μεγαλύτερη εταιρία παραγωγής προϊόντωνπου περιείχαν κουινίνη και κοκαίνη.

Διάλυμα οπίου σε αλκοόλ, γιά το άσθμα.

Ταμπλέτες κοκαίνης (1900). Δεν έλειπαν από την τσέπη ηθοποιών,τραγουδιστών, δασκάλων και ομιλητών, επειδή γλύκαιναν τη φωνή.

Σταγόνες κοκαίνης για τον πονόδοντο. Το 1885 ήταν πολύ δημοφιλείς στα παιδιά. Εκτός από το ότι ανακούφιζαν τον πονόδοντο, τα έκαναν κι ευτυχισμένα.

Διάλυμα οπίου σε αλκοόλ για ήσυχο ύπνο των βρεφών.

Εξακολουθείτε να αναρωτιέστε γιατί οι παππούδες μας ήταν πιο ευτυχισμένοι από 'μας;